«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ آبان ۱۶, چهارشنبه

بیانیه ی «کانون صنفی معلمان تهران» در محکومیت گسترش جنگ و کشتار در خاورمیانه

جنگ فاجعه‌ای انسانی است که هیچ برنده‌ای ندارد و تنها درد و رنج بیشتری به مردم بی‌گناه تحمیل می‌کند. مردمان بسیاری در هر سن و شرایطی را به نابودی می‌کشاند، حق حیات و برخورداری از یک زندگی حداقلی را از انسان‌ها به‌ویژه کودکان می‌ستاند؛ پیامدی جز ویرانی، فقر، سوء‌تغذیه، گرسنگی و بیسوادی برای مردمان منطقه درگیر جنگ به‌همراه ندارد. (غزه، سوریه، لبنان، افغانستان و عراق نمونه‌های بارز این ادعا هستند.)

متاسفانه در منطقه‌ای از جهان زندگی می‌کنیم که به دلیل منافع قدرت‌های امپریالیستی، فزون‌خواهی و فساد حکومت‌های دیکتاتوری و جهل و تعصبات گروهی، بیش از ۷۰ سال است که روی صلح و ثبات به خود ندیده و در هر زمان آتش جنگ در گوشه‌ای از آن شعله‌ور بوده، تا به امروز که بیم گسترش جنگ و پیامدهای آن به کل منطقه از جمله کشور خودمان از هر زمان بیشتر است.

کانون صنفی معلمان ایران (تهران) به عنوان یک نهاد مدنی و آموزشی، ضمن ابراز نگرانی عمیق خود از گسترش بیشتر جنگ و خشونت در منطقه خاورمیانه، به ویژه در فلسطین و لبنان، هشدار و اعتراض خود نسبت به وقوع چنین روندی را اعلام می‌دارد.

ما از یک سو اقدام‌های نظامی دولت اسرائیل علیه مردم بی‌دفاع فلسطین و لبنان را که در واقع کشتار بی‌رحمانه و نسل‌کشی شهروندان فلسطینی است، محکوم می‌کنیم؛ به‌ویژه اقداماتی که منجر به کشتار دانش‌آموزان، نابودی کامل خانواده‌های متعدد، تخریب مدارس، بیمارستان‌ها و کلیه زیرساخت‌های موجود شده است. این اعمال نه‌تنها تاثیرات مخربی بر زندگی کنونی مردم می‌گذارد، بلکه آینده نسل‌های آتی را نیز به نابودی می‌کشاند؛ و البته متاسفانه مسبوق به سابقه‌ای هفتاد ساله است. از سوی دیگر، سیاست خارجی ماجراجویانه و اقدامات نیروهای نیابتی جمهوری اسلامی مانند حماس و حزب‌الله را نیز محکوم می‌کنیم؛ به‌ویژه حمله هفت اکتبر توسط گروه تروریستی حماس را که به کشته شدن افراد غیرنظامی و تعدادی از کودکان اسرائیلی منجر شد. این گروه‌ها اگرچه محصول ۷۰ سال توسعه‌طلبی و خشونت‌ورزی اشغال‌گران هستند اما با بهره‌برداری از شرایط زیست غیرانسانی تحمیل شده برمردم، تنها بر آتش جنگ می‌افزایند و به تشدید تنش‌ها و رنج‌های مردم می‌افزایند؛ آن‌گونه که در یک سال اخیر شاهد بوده‌ایم.

همچنین، حاکمان جمهوری اسلامی باید به عنوان یکی از عوامل این بحران مورد نقد و بازخواست قرار گیرند. در طول چهل سال گذشته حکومت بتدریج ضمن تقلیل حق مردم فلسطین برای مبارزه با اشغال‌گری، به حمایت از دو گروه حماس و حزب‌الله؛ با راهبردی غلط و فرسایشی نه‌تنها کمکی به گشایش مسئله فلسطین نکرده بلکه منافع مردم ایران را نیز دستمایه ماجراجویی‌های منطقه‌ای خود قرار داده است و بیم آن می‌رود کشور را به جنگی ویران‌گر که دستاوردی جز فقر و فلاکت و کشتار برای مردم ایران نخواهد داشت، وارد کند.

از نظر ما استفاده از جنگ به عنوان ابزاری برای تحقق اهداف سیاسی، به هیچ‌وجه قابل توجیه نیست و تنها به قربانی شدن بیشتر انسان‌ها می‌انجامد.

کانون صنفی معلمان ایران(تهران) به‌عنوان یک نهاد مدنی و آموزشی خواهان پایان دادن فوری به سیاست‌های جنگ‌طلبانه، جنگ و حفاظت از حقوق بشر، به ویژه حقوق کودکان و نوجوانان در این مناطق است. کشتار دانش‌آموزان فلسطینی و لبنانی یک فاجعه بزرگ انسانی است که باید با تمام قوا محکوم شود. جامعه جهانی باید در برابر این ظلم و ستم به طور جدی ایستادگی کند و از هرگونه اقدامی که به تشدید این بحران منجر شود، خودداری نماید.

حاکمان جمهوری اسلامی به‌ویژه آنان که بر طبل جنگ می‌کوبند، باید بدانند بیش و پیش از هر چیز در مقابل مردم ایران مسئولیت دارند؛ تداوم راهبرد کنونی بی‌تردید می‌تواند فاجعه‌ای مشابه با غزه و لبنان را برای کودکان ایران‌زمین رقم بزند.

کانون صنفی معلمان ایران (تهران) بر این باور است که تنها از طریق دیپلماسی، گفت‌وگو و احترام به حقوق بشر و گسترش دموکراسی می‌توان به صلح پایدار در منطقه دست یافت. ما از همه طرف‌ها می‌خواهیم که به جای ادامه خشونت، به راه‌حل‌های مسالمت‌آمیز و انسانی روی آورند.

کانون صنفی معلمان ایران (تهران)  ۱۴۰۳/۸/۱۵

برگرفته از «تلگرام»   ۱۶ آبان ماه ۱۴۰۳

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!