حال که دیگر دست مان از همه جا کوتاه شده و جنازه پشت جنازهِ شهید حَرَم زینب سلام
الله می آورند، گفتیم برای دلجویی زنان شوی از دست داده و
پدران و مادران فرزندانی عمودی رفته افقی برگشته، دستی به سر و گوش این بچه های
نازنین بازمانده از آن مرحومان بکشیم که چند تایی شان پس از شهادت پدر، پا به جهان
نهاده و از فیض دیدارشان محروم مانده اند. حواس مان را هم ششدانگ جمع کردیم تا
مبادا از محشور شدن آن عزیزان با حوریان بهشتی، چیزی ناخواسته از زبان مان بلغزد؛
بجای آن ها علی اکبر و علی اصغر و اینا را نشاندیم و قدری هم نمک ریختیم تا
انشاء الله حال و هوای شان کمی بهتر شود.
از زبان این مردک بی وِژدان و آبرو: ب. الف. بزرگمهر ۲۶ آذر ماه ۱۴۰۳
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر