«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ آذر ۲۷, سه‌شنبه

ما که خودمان فرار نکردیم؛ روس ها ما را فراری دادند

بدروغ می گویند من سر همه شیره مالیده، آن ها را به ایستادگی دلگرم نموده و سپس فلنگ را بسته و در رفته ام. ما که خودمان فرار نکردیم؛ روس ها ما را فراری دادند. خدا کمرمان را بزند، اگر دروغ گفته باشیم!

از زبان «زرّافه عربی»:  ب. الف. بزرگمهر   ۲۷ آذر ماه ۱۴۰۳



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!