«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ آذر ۱۲, دوشنبه

به کبکی می مانیم که سرش را در شن فرو کرده و کونش هواست

... بله جان برادر! سرمایه های هنگفتی از آنِ این آب و خاک را به هوای پشتیبانی از «قُدس» و «زینب» و اینا به گلوی نوادگان بیابانگردان تازی، کسانی که در سرشت خود چشم دیدن مان را ندارند، سرازیر کردیم و آتش بیار بزنگاهی شدیم که زبانه های آتش آن، ردای خودمان را هم گیراند؛ بدتر از آن با روز و روزگاری که در پیش است، ناچاریم و باز هم بیش تر ناچار خواهیم شد، بِدِه در راه خدا گویان، دستِ گدایی بسوی توانگرترین شان که غمخوار برادران و خواهران زیر بمباران شان نبوده و نیستند، دراز کنیم. از شما برادرانِ انشاء الله ماشاء الله دلیر و یکه بزن چه پنهان به کبکی می مانیم که سرش را در شن فرو کرده و کونش هواست. این بسیار بدتر از سر به هوا بودن است.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۲ آذر ماه ۱۴۰۳

زیرنویس پرتور:

دیدار حضرتِ یکشبه آیت‌الله شده با گروهی از فرماندهان و دست اندرکاران «نیروی دریایی ارتش جمهوری خرموش های دزد اسلام پیشه» به‌ بهانه ی «روز نیروی دریایی»

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!