«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ آذر ۲۹, پنجشنبه

آواره هایی نشسته در کنار ویرانه های خانه و کاشانه

از نویدی نیک تا کرداری نیک تر به هر رو دیواری است که بسته به جُستار آن، کوتاه تر یا بلندتر است؛ گرچه، چنان دیواری، بنا بر آزمون های دور و نزدیک دهه ها، آنجا که سخن بر سر همیاری با توده های مردم میهن مان در کار باشد، درباره ی خرموش های اسلام پیشه ی دست اندر کار، دیواری گذرناپذیر از کار درمی آید؛ مشتی ناکس و نابکارِ ناپاسخگو از بدترین نمونه های تاریخی آن که نویدهای شان هیچگاه به کرداری نیک نینجامیده و در آینده نیز نخواهد انجامید.* آنچه در زیر آمده تنها نمونه ای کوچک از میان هزاران نمونه ی کوچک و بزرگ دیگر است.

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان در جنگی ساز و برگ یافته به جنگ ابزار!

برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران برهبری طبقه کارگر!

ننگ و نفرت بر همه ی رژیم هایی که به هر شوند سودجویانه و کوته بینانه از رژیم تبهکارِ دزدان اسلام پیشه ی ننگ ایران و ایرانی پشتیبانی می کنند!

ب. الف. بزرگمهر   ۲۹ آذر ماه ۱۴۰۳

 * «چون مَلَخ هر جا که پا بنهید، آبادی و آبادانی رخت برمی بندد»

https://www.behzadbozorgmehr.com/2024/12/blog-post_62.html 

***

ما همه اینجا آواره مانده ایم

ساکنان ساختمان شش طبقه فروریخته در اهواز، در خیابان‌ نشسته‌ و سرپناهی ندارند.

استاندار گفته بود به ما سرپناهی می‌دهد؛ اما هیچ خبری نیست. حتی اجازه نمی‌دهند در این سرما در خیابان چادر بزنیم.

برگرفته از «تلگرام»  ۲۹ آذر ماه ۱۴۰۳

ویدئوی پیوست: آواره هایی نشسته در کنار ویرانه های خانه و کاشانه


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!