«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ آذر ۲۰, سه‌شنبه

بیچاره چه گناهی کرده که هر بار زیر چنین باری سنگین برود؟

واکنشِ بُرّنده؟!* چکار می خواهید بکنید؟ اینجا ایران نیست که با این سخنان بخواهی دل شماری گاگول دنباله روی تان را شاد کنی. دل تان می خواهد رهبر مُعَظَّم تان را باز هم به نرمش قهرمانانه وادارید؟! آخ! چرا دست از سر وی برنمی دارید؟ بیچاره پیرمردِ پابگور چه گناهی کرده که هر بار زیر چنین باری سنگین برود؟ می ترسیم تاب این یکی را نداشته و پیش از کشیدن ماشه، سَنکوب کند.

از زبان آن سو: ب. الف. بزرگمهر   ۲۰ آذر ماه ۱۴۰۳

* نماینده ی جمهوری خرموش های اسلام پیشه در «سازمان [نامور به] ملت های یگانه» در نامه ای به «شورای امنیت» و دبیرکل این سازمان درباره انگ ها و برچسب های (اتهامات) سه کشور اروپایی به رژیم دزدان اسلام پیشه به آگاهی رساند:
هرگونه ترساندن مان در بکارگیری «مکانیسم ماشه» نه تنها سازنده نیست که با واکنش بُرّنده (قاطع) روبرو خواهد شد.

بنیاد داده ها برگرفته از «تلگرام خبرگزاری خرموش نشان ایر و اینا» به تاریخ ۲۰ آذر ماه ۱۴۰۳ با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب است.  ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!