«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ آذر ۲۳, جمعه

می بینید همین دو درجه کم کردن دما تا چه اندازه در هست و نیست ایران نشانه گذار است؟!

می بینید همین دو درجه کم کردن دما تا چه اندازه در هست و نیست ایران نشانه گذار است؟!* درست بسان این همه گیاهان و جانوران دوپا و چهارپا و خزنده و خرموش و اینا که مرگ و زندگی شان  وابسته به همین دو درجه افزایش نیافتن و چه بهتر، کاهش دمای هوای خورشیدگَرد کوچکی است که همگی روی آن می لولیم، همین دو درجه کم کردن دما در خانه و کاشانه ی ما ایرانیان، همان نخش را داشته و بسیاری از دشواری های گذشته و کنونی و کَاَنَّهُ آینده را از میان برداشته، راه شکوفایی و پیشرفت اختسادی ـ هازمانی میهن مان را می گشاید. آخ! باز هم انشاء الله یادم رفت بگویم. «و عَجِّل فَرَجَهُم»!

ب. الف. بزرگمهر   ۲۳ آذر ماه ۱۴۰۳

* خرده گیری اژه‌ای از تالارِ گرمِ نشستِ «شورای قضایی کرمانشاه» و شمار نورفشان (لامپ‌) هایی که در آنجا روشن بود.

برگرفته از «تلگرام خبرگزاری خرموش نشان ایر و اینا»   ۲۳ آذر ماه ۱۴۰۳ (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

ویدئوی پیوست:  می بینید همین دو درجه کم کردن دما تا چه اندازه در هست و نیست ایران نشانه گذار است؟



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!