«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ دی ۱۴, جمعه

بله! درست می گویی جناب ملیجک

بله! درست می گویی جناب ملیجک!۱ برای خرموش های دزد اسلام پیشه، بیگمان سخن سنجیده ای است؛ گرچه، دانسته یا از سرِ ناآگاهی توده های میلیونی مردمِ زیر یا در مرز تنگدستی که بیش از ۸۰⸓ باشندگان در ایران هستند را ندیده گرفته ای! آیا چنین دروغ بزرگی از نادانی ات سرچشمه می گیرد؟ باز هم بیگمان نه! نادان نیستی؛ پفیوزی مادربخطا۲ چون دیگر دروغگویان و لاف زنان، داستان که نه، افسانه می سرایی؛ افسانه هایی که باور می کنی یا نه، کم تر کودکی آن ها را می باورد.

آیا این همه ایرانی و از آن میان، بویژه جوانانی بیکار و درمانده که ناچار به فروش آخشیج های بدن خود برای گذران زندگی یا پول بدست آمده را به درد بی درمان دیگری زدن، می شوند از آن «نظام [خرموشی] سلامت کشور» که گویا «به الگویی برای منطقه و جهان تبدیل شده است» می توانند بهره مند شوند؟ و این تنها یک نمونه از میان هزاران هزار دیگر نمونه های بدبختی گرانبار شده بروی دوش توده های مردم است.

سوگند یاد کرده بودی ـ آن هم نه یکبار که بارها ـ دروغ نخواهی گفت۳ و بارها و بارها دروغ گفتی. گناهی هم نداری؛ کسی که الگویش، «کیر خر نظامِ خرموش پرور» باشد، نمی تواند دروغ نگوید. مگر نگفته بودی:
«آن‌هایی که باید کتک بخورند، ما هستیم. ما مقصر هستیم. تقصیر ماست ...» ما هم بر بنیاد آنچه در پی بر زبان رانده و گفته ای «من گردنم را گرو خواهم گذاشت اگر کاری که گفتم را انجام ندهم.» و این پیش انگاره (پیشفرض) که سخن و کردارت با یکدیگر سازگار است، زبان و گردنت را گواه گرفته و با دل و جان خواست ترا پذیراییم.۴

ب. الف. بزرگمهر   ۱۴ دی ماه ۱۴۰۳

پی نوشت:

۱ ـ پزشکیان: نظام سلامت کشور به الگویی برای منطقه و جهان تبدیل شده است

 ـ رییس جمهور در پیامی به مناسبت پاسداشت روز بهورز نوشت:
«امروز نظام سلامت کشور به‌ویژه در عرصه‌ مراقبت‌های اولیه سلامت به الگویی کم‌نظیر در منطقه و جهان تبدیل شده است.»

ـ «این دستاورد بزرگ مدیون همت و تلاش خستگی‌ناپذیر همه فعالان دلسوز این عرصه حیاتی است که با تعهد در دورترین نقاط کشور با خلوص نیت به خدمت رسانی مشغول هستند.»

برگرفته از «تلگرام خبرگزاری خرموش نشان ایر و اینا»   ۱۳ دی ماه ۱۴۰۳

۲ ـ «مادربخطا»، چنانکه سال ها پیش نیز درباره ی آن دستکم دو بار در یادداشت هایم یادآور شده و امروز نتوانستم هیچکدام شان را بیابم، نه به این آرش که مادرِ مُکَرّمِه آنگونه که بر زبان توده ی مردم می آید، «بدکاره» بوده که به هر رو، مرا با آن کاری نیست؛ به این آرش که کسی چون ترا زاییده است.

۳ ـ ویدئوی پیوست: «دروغ نخواهم گفت»

۴ ـ بنگرید یه یادداشتِ «زبان و گردنت را گواه گرفته و با دل و جان خواست ترا پذیراییم»  ب. الف. بزرگمهر   ۲۷ خرداد ماه ۱۴۰۳

https://www.behzadbozorgmehr.com/2024/06/blog-post_16.html



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!