«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ بهمن ۲۶, جمعه

این بچه ها باید مشکل مملکت ما را حل کنند؛ از ما دیگر گذشته!

به آنچه «ملیجک چاچولباز نظام» در ویدئوی پیوست بر زبان رانده، اندکی باریک شوید. در جایی از پرچانگی همیشگی اش، پس از مشتی حرف مفت های های پندآمیز درباره ی چگونگی آموزش و پرورش کودکان می گوید:
«این بچه ها باید مشکل مملکت ما را حل کنند؛ از ما دیگر گذشته ...» تنها گزاره ی شایان درنگِ بر زبان کژدم گزیده اش آمده که نشانه های ناتوانی وی و گروهبندی پیرامونش دربرگیرنده ی شمار بیش تری از کاسه لیسان و بَلغورکشان از «ماتحت» آنچه «نظام» خوانده می شود و کیر خری تمرگیده در بالای آن در گشودن گره های درهم پیچیده ی دشواری های سترگ توده ی مردم را به نمایش می نهد.

از خود می پرسم:
آیا فرار به جلو و جستجوی راهی دررو برای از دوش افکندن پاسخگویی فرجامین که از دید من، بسیار نزدیک تر از پایان دوره ی گماشتگی اش خواهد بود، است؟ باید کمی شکیبا بود و چشم براه بود (گونه ای شکیبایی ناگزیر)؛ زیرا روز و روزگار با شتابی بیرون از دریافت وی و دیگر جوندگان تیزدندانِ بالا تا پایین رژیمی پوشالی بسویی پیش می رود که فروپاشی ایران زمین و گسستگی پیوندهای تاریخی خلق های آن از پیامدهای ناگزیر آن خواهد بود.  

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان در جنگی ساز و برگ یافته به جنگ ابزار!

برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران برهبری طبقه کارگر!

ننگ و نفرت بر همه ی رژیم هایی که به هر شوند سودجویانه و کوته بینانه از رژیم تبهکارِ دزدان اسلام پیشه ی ننگ ایران و ایرانی پشتیبانی می کنند!

ب. الف. بزرگمهر   ۲۶ بهمن ماه ۱۴۰۳

ویدئوی پیوست (برگرفته از «تلگرام خبرگزاری خرموش نشان ایر و اینا»   ۲۵ بهمن ماه ۱۴۰۳):

این بچه ها باید مشکل مملکت ما را حل کنند؛ از ما دیگر گذشته!



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!