«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ اسفند ۴, شنبه

خودمان کم بودیم؛ دخترعمه مان را هم همراه آوردیم

ـ خودمان کم بودیم؛ دخترعمه مان را هم همراه آوردیم تا از اختساد مقاومتی در دوران جنگ برای تان بگوید. البته خدا را شکر بلطف رهبر عظیم الشان و رییس جمهور دانشمندمان، جنگی در کار نیست؛ ولی خدا را چه دیدی؟ ماییم و آن گاومیش گُنده در آنسوی اَبَردریا که شاخش تا اینجا نیز می رسد. آمدیم و جنگ درگرفت؛ سپس چه خواهد شد؟ بفرمایید؛ حالا نوبت شماست دخترعمه جان!

ـ بله جونم برات بگه، در اختساد جنگی باید تا آنجا که ممکن است در مصرف هر چیزی صرفه جویی کرد؛ علی الخصوص از خوردن هَله هوله اکیدا خودداری نمود که عِندِ حرام است ...

ب. الف. بزرگمهر   چهارم اسپند ماه ۱۴۰۳

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!