«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ اسفند ۶, دوشنبه

ملیجک! وخت نداری برای او هم کمی «حیدر بابا» بخوانی؟

دنیا همه قضا و قدر، مرگ و میر شد
این زال کِی ز کُشتنِ فرزند سیر شد؟

دوْنیا قضوْ-قدر، اؤلوْم-ایتیمدی
دوْنیا بوْیی اوْغولسوزدی، یئتیمدی

لنگه ای از سروده ی ماندگار «حیدربابا» از سراینده ی نامدار ایران و آذرآبادگان، محمّدحسین بهجت تبریزی (۱۱ دی ۱۲۸۵ – ۲۷ شهریور ۱۳۶۷) نامور به شهریار، برگرفته از «روزنه»

برگرفته از «روزنه»

ویدئوهای پیوست:

ملیجک! وخت نداری برای او هم کمی «حیدر بابا» بخوانی؟

حیدر بابا خوانی ملیجک در گردهمایی خودمانی




هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!