«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ اسفند ۲۳, پنجشنبه

... حتا اگر همه مرا به رهبری خود بپذیرند! ـ بازپخشش

پیشکش به آن شازده نُنُرِ سوته دل با آرزوهای خام دست نیافتنی در سر!

آن هنگام نیز آماج نوشته ام همین توله سگ بود که چنانچه هنوز شاید نمی دانست که ابزار دستی بازیچه ی «یانکی» ها و همدستان شغال سرشت آن در پدیداری هرج و مرج و بهم ریختن مرزبندی های طبقاتی برای جلوگیری از نیرو گرفتن «طبقه کارگر» و دیگر زحمتکشان پیرامون آن در میهن مان بیش نیست؛ امروز نیک می داند یا باریک تر: باید دیگر دانسته باشد؛ وگرنه، گاگول نوکرِ سر به هوایی بیش نبوده و نخواهد بود.

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان در جنگی ساز و برگ یافته به جنگ ابزار!

برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران برهبری طبقه کارگر!

ننگ و نفرت بر همه ی رژیم هایی که به هر شوند سودجویانه و کوته بینانه از رژیم تبهکارِ دزدان اسلام پیشه ی ننگ ایران و ایرانی پشتیبانی می کنند!

ب. الف. بزرگمهر   ۲۳ اسپند ماه ۱۴۰۳

... حتا اگر همه مرا به رهبری خود بپذیرند!

پیر هم که بشوم، بیش از ننه ام از کارِ جهان سر در نخواهم آورد؛ حتا اگر همه ی گوشتخوران و درندگان مرا به رهبری خود بپذیرند.

از زبان آن توله:  ب. الف. بزرگمهر   ۲۸ اردی بهشت ماه ۱۳۹۴

https://www.behzadbozorgmehr.com/2015/05/blog-post_64.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!