«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ اسفند ۱۲, یکشنبه

خُب برادر دانشمند نهج البلاغه دان! به این چه می گویند؟

... خُب برادر دانشمند نهج البلاغه دان که ماشاء الله در سخن سرایی و فرستادن سایر برادرانِ کم بصیرت پیِ نخود سیاه ید طولایی (همانا دستی دراز) داری و دست ما را از پشت بسته ای! به این چه می گویند؟ غلط نکنم، بزبان کژدم گزیده ی گوش آشنای خودمان: «واعِظِ غیرِ مُتَّعِظ»!

از زبان «کیر خر نظام خرموش پرور»:  ب. الف. بزرگمهر   ۱۲ اسپند ماه ۱۴۰۳

پرتور برگرفته از «تلگرام»  ۱۲ اسپند ماه ۱۴۰۳



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!