«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ اسفند ۱۶, پنجشنبه

انشاء الله کِی رهسپار جهان باقی خواهید شد؟

ـ شما که بحمدلله جاویدان هستید؛ انشاء الله کِی رهسپار جهان باقی خواهید شد؟*

ـ نگران من نباش برادر! جان مرا فرشته ی الهی: حضرت عزراییل خواهد ستاند؛ ولی ترا نمی دانم. هوای خودت را داشته باش، گرفتارِ «عزراییل زمینی» نشوی!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۶ اسپند ماه ۱۴۰۳

* محمدرضا عارف (یا همانا «پهلوان بی بخار یزدی») در یکی از بیمارستان های تهران، روز و روزگار «نشانه خدا»: محمدعلی جاودان را جویا شد.

بنیاد داده ها برگرفته از «تلگرام خبرگزاری خرموش نشان ایر و اینا» به تاریخ نهم اسپند ماه ۱۴۰۳ (با ویرایش، پارسی و فشرده نویسی درخور از اینجانب است.  ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!