«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ اسفند ۱۸, شنبه

گرامی باد روز جهانی زن!

با یاد همه ی جانباختگانِ جنبش ها و خیزش های توده ای مردم ایران و به پاس همه ی چشم از دست دادگان و آسیب دیدگانی که بخش سترگی از آن ها را زنان و بویژه دختران حوان جان دربرمی گرفتند، «روز جهانی زن» را به همه ی زنان ایران، زنان پاره تن مان در افغانستان و بویژه زندانیان پایدار زنِ به بند کشیده در زندان های رژیم پوشالی خرموش پرور در جای جایِ میهن مان شادباش گفته و آرزومند پایداری، کوشش و سازندگی هر چه فزاینده ترشان در راه دستیابی به هوده های زیر پا نهاده شان، چه در جایگاه زن و چه در همراهی با مردانی چون خود با آرمان های مردمگرایانه هستم.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۸ اسپند ماه ۱۴۰۳

زیرنویس پرتور:

تنها شماری از زنان زندانی در زندان های رژیم پوشالی خرموش پرور

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!