«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ فروردین ۱۲, سه‌شنبه

شاهنامه خواندی یا هنوز هم «نهج الملاقه» هم می زنی؟

مهترانِ جمهور ایران و تاجیکستان در گفت‌وگوی راه دور جشن میمون و مبارکِ «فِطر» و خجسته نوروز باستاتی را با چشمی خندان و چشم دیگری گریان به یکدیگر و مردم دو کشور شادباش گفتند.

برگرفته از «تلگرام خبرگزاری خرموش نشان ایر و اینا»  ۱۲ فروردین ماه ۱۴۰۴ (با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

* بنگرید به یادداشتِ «کاش به این چاچولباز نادان هم یک شاهنامه می دادی ...»  ب. الف. بزرگمهر    هشتم بهمن ماه ۱۴۰۳

https://www.behzadbozorgmehr.com/2025/01/blog-post_36.html

در

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)
برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!