«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ فروردین ۲۳, شنبه

چیزی هنوز سرراست نیست؛ دستکم ما که چیزی نمی بینیم

چرا زُل زده اید و مرا برانداز می کنید؟!۱ وختی نماینده ی «ممالک محروسه ی شیطان بزرگ» آن سوی میز نشسته و آماده ی گَپ و گفتی رودررو و خودمانی است، چیزی هنوز سرراست (مستقیم) نیست؛ دستکم ما که چیزی نمی بینیم؛ افزون بر آنکه روی خود را برگرداندن یا کون خود را کژ کردن، چه به دوست و چه به دشمن، «بی نزاکتی» و خلاف ادب اسلامی است. گفتگوی امروز ما هم انشاء الله، چون همیشه «عاقلانه ... هوشمندانه ... شرافتمندانه»۲ پیش خواهد رفت.

از زبان نخودچی کشمش زبان بسته ی نظام:  ب. الف. بزرگمهر   ۲۳ فروردین ماه ۱۴۰۴

پی نوشت:

۱ ـ گفت‌وگوهای غیرمستقیم «سید عباس عراقچی» وزیر امور خارجه ایران و «استیو ویتکاف» فرستاده ویژه رئیس‌جمهور آمریکا در امور خاورمیانه تا دقایقی دیگر در مسقط پایتخت عمان آغاز خواهد شد. (برگرفته از «تلگرام خبرگزاری خرموش نشان ایر و اینا»  ۲۳ فروردین ماه ۱۴۰۴)

۲ ـ «مذاکره نباید کرد؛ مذاکره کردن عاقلانه نیست؛ هوشمندانه نیست؛ شرافتمندانه نیست.» از فرمایشات چندی پیش «مُعَظَّمُ لَه» که روشن نیست از بالا یا پایین در رفته بود.

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!